Cookie is here…!!!!

Είναι αδύνατο να κοιμάσαι,  και να μην ονειρεύεσαι.

Είναι αδύνατο να ξυπνάς ,  και να μη νιώθεις.

Η σκέψη αυτή, ήρθε στη Στεύη με την πρώτη γουλιά καφέ, ενώ κοιτούσε το σκυλάκι της, που το περιμάζεψε μόλις χθες βράδυ, γυρνώντας από το γραφείο και χαζεύοντας την πόλη που ήταν ήδη σε γιορτινό κλίμα. Το έβαλε να παίζει  στον κήπο της, ελεύθερο. Τ’ ονόμασε Cookie, επειδή το χρώμα του θύμιζε έντονα ζύμη από μπισκότο και στο βλέμμα του είδε κάτι γλυκό και παραπονεμένο, που της θύμισε το τραγούδι εκείνο που λένε τα παιδιά, όταν θέλουν να τα πάρεις αγκαλιά, μα ήξερε  πως αν ξεκινούσε να το πει πια, θα μπέρδευε σίγουρα τις νότες… Έτσι, πήρε το σκυλάκι αγκαλίτσα και ταξίδεψε για λίγο σε παιδικές μνήμες, που την ήθελαν να διαβάζει για τη ζωή του Αγίου Φραγκίσκου της Ασίζης, που θεωρείται προστάτης των ζώων, των μικρών πλασμάτων που σου θυμίζουν τον τρόπο να αγαπάς, και, ίσως, το λόγο που είσαι άνθρωπος. Αλήθεια, ξέρεις ποιος τρόπος ν’ αγαπάς είναι το ελάχιστο που μπορείς να κάνεις, τόσο για τα ζωάκια, όσο και για τους ανθρώπους;

Να πεις: Εμένα με νοιάζει, και να το εννοείς.

Μαρία Σχίζα