Εν φάτνη των αλόγων…

Το άλογο θεωρείται το μόνο ζώο που η συμπεριφορά του είναι πιο κοντά στην ανθρώπινη νοημοσύνη. Το’ ξερε αυτό ο παππούς καλά, όπως ήξερε και την αγάπη της εγγονούλας του, Αλίκης, για τα άλογα και τους μύθους και θρύλους που τα συντρόφευαν. Έτσι, κάποια Χριστούγεννα, κι ενώ η Αλίκη, είχε μαγευτεί πάρα πολύ από τη μυθολογική ιστορία του αγάλματος του Ηνιόχου, που στο μυαλό και στην ψυχούλα της, ήταν ξεκάθαρα σύμβολο ελευθερίας, δύναμης κι αδιάκοπης κίνησης, η ματιά της συνάντησε τη στοργική ματιά ενός γλυκού pony, που της έκανε την καθημερινότητα πιο διασκεδαστική και την άθληση, όπως και τις μετακινήσεις, αρκετά ευκολότερες, μιας και χρειαζόταν αυτού του είδους την ιππασία ως θεραπευτικό μέσο για να βελτιωθεί η κινητικότητά της. Το Χριστουγεννιάτικο δώρο του παππού, ήταν μια κίνηση ευλογίας για το μικρό αγγελουδάκι του, που το φρόντιζε στοργικά, σα να ήταν το μωρό των Χριστουγέννων, ή μάλλον, επειδή ήταν το δικό του μωρό των Χριστουγέννων, που έκανε τη γειτονιά και την καρδιά του να λάμψει.

Μαρία Σχίζα