«Μέρες αγάπης»

Μέρες σαν κι αυτές , υπάρχει κάτι ανάμεσά μας που ο κάθε άνθρωπος το έχει ξεχασμένο σε κάποιο χρονοντούλαπο που έθαψε φοβισμένος , παιδί ακόμα, για να μην το χάσει... Το αποτέλεσμα; Το ξέχασε! Μαζί μ’αυτό και τον ίδιο τον εαυτό του. Μέρες σαν κι αυτές, μέρες αγάπης, αξία έχει να ψάχνουμε πού και πού αυτό το μπαουλάκι, να το ανοίγουμε, να περιεργαζόμαστε τα στολίδια και τα παιχνίδια που κουβαλάει και τις μνήμες που με τη σειρά τους αυτά κουβαλούν. Και τότε, μέρες σαν κι αυτές, έρχεσαι κι εσύ κι ανοίγεις το δικό σου ξύλινο μπαούλο κι έρχεσαι ξανά, στους δρόμους που αγάπησες ή και μίσησες, δρόμους μεγάλους ή μικρούς, που δίψασες να τους περπατήσεις. Έρχεσαι για άλλη μια φορά να δεις τα σοκάκια τους με άλλο μάτι! Έρχεσαι τώρα πάλι εδώ να κοινωνήσεις την αγάπη και να την κάνεις ένα με το αίμα σου!

Μαρία Σχίζα