"Να προσέχεις"

 ...Όλα σου τα ` μαθα μα ξέχασα μια λέξη εκείνη τη μικρή που φωλιάζει στην καρδιά και προφέρεται με τα μάτια. Ξέρει να κρύβεται πίσω από αυθόρμητες καλημέρες και ανεπιτήδευτες καληνύχτες... ..Μια λέξη που ζει μέσα στα δευτερόλεπτα που δίνει ο χρόνος. Που βρίσκει καταφύγιο σ'ένα φευγαλέο,τυπικό άγγιγμα. Ζωντανεύει σε μια ευχή που σου χαρίζουν όταν πέφτει ένα αστέρι. Σε έναν καφέ που κράτησε παραπάνω,που του ξέφυγαν πολλά απ'το φλυτζάνι. Βρίσκει χώρο πίσω από την αναμονή μιας συνάντησης στα κλεφτά κάποιο βράδυ. Αυτή η λέξη που την κλέβει το φιλί που κανείς σοφός δε μπορεί να πει αν είναι για αντίο ή για να υποσχεθεί την επιστροφή... ..."Να προσέχεις" τούτη η τόση δα φρασούλα μεθά από το τσιγαράκι της μοναξιάς όταν σε επισκέπτεται και χορεύει στο ρυθμό του καπνού του. Αυτή που ημερεύει κάθε ουρλιαχτό που φωλιάζει στα σκοτεινά της ψυχής. Αυτή που βρίσκει τρόπο να σχεδιάσει νέους δρόμους πάνω σε κιτρινισμένους χάρτες. Γίνεται επιθυμία,προσταγή μα πάνω απ'όλα ανάγκη. Θυμώνει,χαμογελά, συγχωρεί και συνεχίζει παρακάτω για το χαμόγελο που θα σκουπίσει τα θολωμένα μάτια.. ...Παλιώνει όπως οι αναμνήσεις αλλά βρίσκει μια αφορμή για να γεννηθεί ξανά και προσπαθεί να χορτάσει το είναι της με περισσότερα νοήματα κάθε φορά. Φοβάται το τέλος αλλά σχεδιάζει την αρχή γιατί μπορεί να είναι δύσκολος και περίτεχνος της ζωής ο χορός να ` χει βήματα πολλά και όμορφες φιγούρες, έχει όμως και ένα χέρι που σε κρατά και σε οδηγεί ζητώντας σου "να προσέχεις"....

Λένια Κουτέρη