Μια γειτονιά, για πολλούς
παρεξηγημένη. Κι όμως, μια φορά κι έναν καιρό, ήταν απ’ τα πιο γλυκά, τα πιο
ρομαντικά κομμάτια της Αθήνας και άφηνε σε όλους την αντίληψη, ότι ο
καλλιτεχνικός κόσμος, οι διανοούμενοι, όπως καταλαβαίνουμε την υπόστασή τους
σήμερα, ανέπνεαν εκεί και έπαιρναν λίγη απ’ τη λαχτάρα και τη δροσιά της
έμπνευσής τους. Άφηναν τη διακριτική, αέρινη παρουσία τους στα γνωστά art-café που
πλαισίωναν τις γραφικές γωνιές του δρόμου και είχαν μια οπτική για τη ζωή, που ήταν
γεμάτη από το όραμα ανθρώπων που άντεχαν να κάνουν όνειρα κι ήθελαν να τα
κάνουν πράξη. Κάποιοι άνθρωποι, έχουν ακόμα και σήμερα στην καρδιά τους τη
μελωδία των Εξαρχείων, και μας δίνουν τη σιγουριά, ότι κάτι στα Εξάρχεια,
θυμίζει ακόμα, πως η Αθήνα είναι μια πόλη που την ερωτεύεσαι με την πρώτη ματιά
και χωρίς δεύτερη σκέψη. Αρκεί να θυμηθείς την αύρα των ανθρώπων, που έζησαν
εκεί, έστω και λίγο.
Μαρία Σχίζα
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου