"Συναντώντας το παρελθόν"

 ...Η χθεσινή βόλτα στο Θέρμο είχε μια αναπάντεχη συνάντηση,ένα ραντεβού με το χρόνο. Ξεκινήσαμε χαλαρά για έναν απλό καφέ στο αυτοκίνητο με σκοπό να απολαύσουμε αυτήν τη παγωμένη λιακάδα του Δεκέμβρη και ανηφορίσαμε σιγά-σιγά για να απολαύσουμε την ομορφιά της λίμνης όπως αυτή μας ποζάρει από το Πετροχώρι. Λίγο πριν φτάσουμε τσουπ! από τη διασταύρωση για Πετροχώρι μια γιαγιά με το γαϊδουράκι της. Ξαφνικά ο χρόνος πάγωσε,οι σελίδες άρχισαν να γυρνούν προς τα πίσω σε χρόνους παλιούς,σε καιρούς αλλοτινούς σε έναν περασμένο αιώνα όπου κάθε μεταφορά και κάθε μετακίνηση γινόταν με ζώα κυρίως με γαϊδουράκια και μουλάρια καθώς τα άλογα ήταν για λίγους γι'αυτούς που είχαν "τη σακούλα γεμάτη". Σε εποχές όπου οι αγωγιάτες χάνονταν πίσω από τις στροφές των μονοπατιών και μετέφεραν εκτός από εμπορεύματα και ζωή καθώς αυτοί μαζί με τους πλανόδιους πραματευτάδες έφερναν τα όποια μαντάτα. Αυτή η γιαγιά έφερνε μαζί της ένα άλλο αέρα μια μυρωδιά από μόχθο και ιδρώτα. Έμοιαζε με μια σκονισμένη φωτογραφία πάνω απ'το τζάκι που ξεχάστηκε όπως και εκείνη η ζωή. Περπατούσε αργά με το γαϊδουράκι δίπλα της το οποίο και ακολουθούσε το βηματισμό της αγόγγυστα. Δεν ήταν εξάλλου ζώο ή ένα απλό μεταφορικό μέσο ήταν σύντροφος,συνοδοιπόρος σε μια ζωή που διατηρούσε κάτι από κείνο το παλιό, το ανόθευτο,το ουσιώδες. Έδειχναν να μη βιάζονται ίσα-ίσα δε κυνηγούσαν το χρόνο περπατούσαν πλάι-πλάι μαζί του μεταδίδοντας μια δόση γαλήνης και ένα έντονο αίσθημα αποδοχής όσων πέρασαν και όσων ακόμα δεν τους έχουν βρει. Φορούσε μαύρα πενθώντας για το παρελθόν ή για το παρόν της ποιος ξέρει ίσως να μη της έδωσε κανείς χρώματα να βάψει τη ζωή και τα σκουτιά της ίσως γι'αυτο περπατώντας να μονολογούσε " αχ! μανούλα μ' όσα γκιζέρια στο ντουνιά κι όσα βάσανα στο κόσμο όλα σε μενα πέσανε". Ίσως αυτό να μην είναι υπερβολή αν σκεφτεί κανείς πόσα "ζαλίκια" σήκωσε πόλεμο, πείνα,κατοχή,εμφύλιο και τόσα άλλα και είναι βαρύ το φορτίο της ιστορίας ειδικά όταν είσαι μέρος του.

Λένια Κουτέρη