Κρούστα από φως…

Όταν είσαι παιδί, ένα κομμάτι σου περιμένει τα Χριστούγεννα για να πάρει ευχές, δώρα, να φάει γλυκά απ’ τη γιαγιά, ν’ ακούσει την Καίτη Γαρμπή να πλέκει τούλι για το Χριστούλη, και να τραγουδήσει τα κάλαντα, με τη melodica, ή στο πιάνο με τα άσπρα και τα μαύρα πλήκτρα.

Κι ένα άλλο κομμάτι σου ζητά απλώς τρόπο να εκφράσει μια αγάπη, από εκείνες που είναι αυθεντικές, γιατί δεν τις βγάζεις τυπικά κάθε χρόνο απ’ τη ναφθαλίνη, αλλά μοιάζουν με ποτήρια νερό που δεν έχουν χάσει ακόμα τ’ οξυγόνο τους και μπορούν να σβήσουν τη δίψα όποιου τα πιει. Μοιάζουν με τον καφέ το βαρύ γλυκό στο μουσικό φλυντζανάκι, εκείνον το γιορτινό, που κερνάς τον παππού σου, ή το γείτονά σου, με την ίδια σκανταλιάρικη φατσούλα που κερνούσε ο Dennis ο τρομερός το δικό του γείτονα… Όμως αυτή τη φορά, δε βάζεις αλατοπίπερο αντί ζάχαρης, γιατί οι μέρες είναι γιορτινές, και το «καλεί» η ατμόσφαιρα, να έχει δίπλα κέρασμα το καφεδάκι, κουλουράκι-κουραμπιεδάκι σε σχήμα «μισοφέγγαρο», απ’ τα χεράκια σου, ή λουκούμι-«τριανταφυλλάκι» από το super market… Με ό, τι από τα δύο κι αν διαλέξεις να συνοδεύσεις το καφεδάκι και τα κάλαντα, το βασικό είναι πως η γεύση των γιορτών θα πάρει φως και γλύκα, απ’ τη μελένια κρούστα της ψυχής ενός παιδιού, που τηρεί κατά γράμμα τη μυστική συνταγή των Χριστουγέννων: Τις εκπλήξεις!!!!!!

Μαρία Σχίζα

Φωτογραφίες: Ευφροσύνη Ζαχαριά-Γιώτα Αθανασούλια