Δυο ψυχές

Δύο ψυχές δίνουν ραντεβού στου χρόνου τις στροφές...

τυχαίες οι στιγμές, τυχαίες οι στροφές...

στα μονοπάτια της ζωής ποιος τόσο δυνατός να προβλέψει τι θα συμβεί?

Η διασταύρωση των ανθρώπινων ψυχών αναπόφευκτη στο πέρασμα του χρόνου...τόσο

μοιραία, τόσο επικίνδυνα όμορφα προκαθορισμένη να συμβεί, που από το πρώτο

κιόλας βλέμμα είναι βέβαιο πως θα υπάρξει συνέχεια…

όλες οι σχέσεις είτε φιλικές, είτε ερωτικές, είτε οποιαδήποτε μορφή και αν έχουν

αφήνουν πάνω μας σημάδια ...μικρά...μεγάλα..βαθιά...ή απλές γρατσουνιές...

Σημάδια που άλλοτε αναγνωρίζουμε με το πέρασμα του χρόνου και άλλοτε πάλι ποτέ.

και συνεχίζουν να μας πονάνε...και κάθε τόσο με την πρώτη ευκαιρία φρεσκάρεται το

τραύμα και η πληγή να ξανανοίγει... σημάδια που πολλές φορές αφήνουν μια

γλυκόπικρη αίσθηση, μια ανάμνηση θολή και ξεφτισμένη, που με το πέρασμα του

χρόνου παραποιείται. (Άραγε γιατί συμβαίνει αυτό??? Μήπως γιατί από τη φύση μας οι

άνθρωποι έχουμε την τάση να ωραιοποιούμε όσα μας συμβαίνουν για να εξασθενούμε

το πόνο μας, καθώς μας αρέσει να εθελοτυφλούμε και να μην αντιμετωπίζουμε ευθέως

όσα μας συμβαίνουν.. ίσως πάλι γιατί είναι πολύ πιο εύκολο να βλέπουμε τις αδυναμίες

των διπλανών μας και να τονίζουμε τα λάθη των συνοδοιπόρων μας στο μονοπάτι της

ζωής, γιατί κάπως έτσι αυξάνουμε τη δική μας αυτοπεποίθηση...).

Οι άνθρωποι κάνουν την εμφάνισή τους στη ζωή μας έχοντας ως στόχο τόσο να

πάρουν πράγματα υλικά και ψυχικά, συνήθως τα ψυχικά κομμάτια που μας «κλέβουν»

είναι και αυτά που στο τέλος πονάνε περισσότερο, όσο και να δώσουν ,η κίνηση αυτή

άλλοτε γίνεται απλόχερα και άλλοτε με τη διάθεση της «τσιγκουνιάς»,μη τυχόν και

τσαλακώσουν τα υπέρμετρα θέλω τους...

Αναρωτιέμαι ακόμα πως κάποιοι άνθρωποι έχουν τη δύναμη να ασκούν τόσο δυνατή

επιρροή πάνω στους άλλους, λες και ένας δυνατός μαγνήτης μας τραβάει πάνω τους και

μας κάνει να εξαρτόμαστε από αυτούς. Αλληλένδετα δεμένοι, λες και χειροπέδες είναι

περασμένες στα φύλλα της ψυχής μας και δεν μπορούμε να γυρίσουμε σελίδα, να

κόψουμε το φύλλο και να διαγράψουμε μια και καλή αυτό το δεσμό.

Εύλογα θα μπορούσε να παρομοιαστεί η ζωή σαν ένα τρένο, που σε κάθε στάση του

επιβιβάζονται και αποβιβάζονται λογιών λογιών επιβάτες, επισκέπτες, άνθρωποι που

θα παραμείνουν εντός του τρένου καθ’ όλη τη διάρκεια του ταξιδιού του και άλλοι

απλά περαστικοί, συνεπιβάτες για λίγο, ή κάνοντας ανά διαστήματα αισθητή την

εμφάνισή τους στο βαγόνι μας!.... έτσι διαμορφώνεται και ο συσχετισμός των

ανθρωπίνων σχέσεων...

Οι άνθρωποι έχουν την ιδιότητα να εισβάλλουν στη ζωή μας...

Άλλους πάλι τους αφήνουμε εμείς ανοιχτό το παραθυράκι της ψυχής μας...τους

επιτρέπουμε να εισχωρήσουν σε αυτή και να φέρουν τα πάνω κάτω με ευχάριστο ή και

με δυσάρεστο τρόπο... να «κλέψουν» στιγμές και κομμάτια μας... να μας απογειώσουν ή

να μας προσγειώσουν...ανώμαλα. Είναι και εκείνοι όμως που έρχονται στη ζωή μας, με

σκοπό να μας δώσουν δύναμη...άνθρωποι όμορφοι και λαμπεροί γεμάτοι από

συναισθήματα, γεμάτοι από αγάπη, άνθρωποι που θα σε κάνουν να ξεχάσεις, που θα σε

ταξιδέψουν μόνο με το χαμόγελό τους... Άνθρωποι που από το πρώτο βλέμμα, από την

πρώτη κουβέντα είναι σίγουρο πως το ταξίδι μαζί τους θα είναι μαγευτικό..μη διστάσεις

να μπεις στο βαγόνι τους... μη φοβηθείς, ποιά θα είναι η εξέλιξη και ποιο το φινάλε,

(γιατί όταν η αυλαία πέσει οι στιγμές που θα σου έχουν προσφέρει θα είναι τέτοιες που

ό,τι αρνητικό και αν παλεύεις να σκεφτείς θα εκμηδενίζεται)...εσύ θα ξέρεις ότι έχεις

ζήσει και οι στιγμές σου είναι... μοναδικές!! !ανεπανάληπτες!!! μαγικές!! !ΖΗΣΕ...

ΜΑΘΕ... αλλά ζήσε...

Δύο μονοπάτια που σε κάποιο χωροχρονικό σημείο συναντήθηκαν, άγγιξαν το ένα

το άλλο και έπειτα χάθηκαν ξανά, στης λήθης τα σκοτεινά σοκάκια!...

Κάθε σχέση διαχωρίζεται από τη μοναδικότητα που τη διακρίνει και μας παρασέρνει

στους ευφάνταστους άλλοτε και λαμπερούς της δρόμους, και άλλοτε πάλι στους

σκοτεινούς και μυστήριους...

Γέμισε τη ζωή σου με ανθρώπους φωτεινούς, με ανθρώπους λαμπερούς....που θα

θέλουν να σε κάνουν ευτυχισμένο,που θα παίρνουν δύναμη από το χαμόγελό σου. Που

δε θα μιζεριάζουν στην πρώτη στροφή... δε θα είναι όλοι ίδιοι!! Αυτή είναι και μαγεία

στις ανθρώπινες σχέσεις, η δυνατότητα της διαφορετικότητας... μη φοβηθείς λοιπόν να

προσθέσεις κρίκους στης αλυσίδας τη ζωή. Μη διστάσεις να επισκεφθείς διαφορετικά

βαγόνια... αυτός είναι άλλωστε και ο ορισμός της κοινωνικοποίησης, καθώς στην

εποχή μας εξαπλώνεται το φαινόμενο της αποξένωσης...φοβόμαστε να γνωρίσουμε,

φοβόμαστε να μιλήσουμε μη τυχόν πληγωθούμε...έτσι οχυρωνόμαστε πίσω από το

προσωπείο που λέγεται οθόνη και ισχυροποιούμε τη θέση μας απέναντι σε αγνώστους

κρύβοντας την πραγματική μας ταυτότητα... ΟΧΙ παιδιά ξεχυθείτε στους

δρόμους...κλείστε κινητά και λαπτοπ και μιλήστε...γνωρίστε ανθρώπους...μη φοβάστε

άλλο να τσαλακώσετε την εικόνα σας... δώστε και να είστε βέβαιοι ότι αργά ή γρήγορα

θα λάβετε, και η ανταμοιβή είναι μια ασύγκριτα ευχάριστη αίσθηση.!!!

Ιωάννα Μαραβά