Εδώ...Στο 2017 που έρχεται… :
Οι αγκαλιές θα έπρεπε να συνταγογραφούνται. Κάθε 8 ώρες μίνιμουμ, σφιχτά, να συνέρχεσαι.
Όταν
είσαι σε μια αγκαλιά, θα είσαι πάντα στο ωραιότερο σημείο…
Η
ζωή δεν ήρθε με κανόνες, αλλά με ανθρώπους για ν’ αγαπάς…
Και,
ναι, Εμπενήζερ Σκρούτζ, ας υπάρχουν πάντα φλόγες από όνειρα κι όχι εφιάλτες…
Γιατί,
κάπου-κάπου, είσαι και είμαι το παιδί, που θέλει μόνο ένα γάλα να πιει, ένα
άστρο να πιστέψει…
Κι
ένα τριαντάφυλλο να ερωτεύεται…
Μαθαίνει
πάντα…
Μαθαίνει
πάντα να λέει ευχαριστώ, σ’ αγαπάω, συγγνώμη και τα Χριστούγεννα ξαπλώνει αυτές
τις λέξεις σε πουπουλένια στρώματα και τις βάζει σε σάλτσες με μακαρονάδες…
Και
κάπου-κάπου αναρωτιέται ένα κομμάτι σου:
Γράφω
σημαίνει καταλαβαίνω;;;
Κι
άλλες φορές, δεν αναρωτιέσαι τίποτα. Και μόνο αισθάνεσαι. Νιώθεις. Γι’ αυτές
τις στιγμές, αξίζει να γιορτάζεις.
Χρόνια
πολλά!!!!!!!
Μαρία Σχίζα
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου