΄΄Taxi΄΄

Πήρα taxi για τη δουλειά. Από το ράδιο ακουγόταν ένα αδιάφορο ποπάκι κι όταν τελείωσε αυτό, από τις πρώτες κιόλας νότες του επόμενου, είδα τον ταξιτζή να μερακλώνει τόσο που ΄΄ τέντωσα κι εγώ αυτί ΄΄ ν’ ακούσω το ρεφρέν : ΄΄Γούστο και καπέλο μου να μη σ’ αγαπάω, γούστο και καπέλο μου σ’ άλλον πια να πάω. Γούστο και καπέλο μου να λέω δε σε ξέρω, γούστο και καπέλο μου να υποφέρω΄΄. Εγώ κατάλαβα πως απ’ το γλέντι που’ χε στήσει ο ταξιτζής, μάλλον στα μπουζούκια θα πηγαίναμε παρά στη δουλειά και δεν είπα τίποτα. Εκείνος έλεγε. Μου’ πε πως τον λένε Παύλο και πως έχει 4 παιδιά άνεργα και το ταξί είναι η ζωή του αλλά ΄΄δεν υπάρχει κράτος μαντάμ΄΄ και τα παιδιά παραμένουν άνεργα. Δεν είπα τίποτα. Εκείνος έλεγε. Πως το ΄΄άσμα΄΄ ήτο νέα επιτυχία της Λέτας και πως αγαπά πολύ κι εκείνος τη μουσική και θέλει να της γράψει και τραγούδια. Εκείνο που μου έκανε εντύπωση είναι ότι παρόλο που εκείνο το πρωί έμαθα όλο το γενεαλογικό δέντρο της Λέτας και τα τελευταία της σουξέ, έφτασα εγκαίρως στη δουλειά μου και ο κυρ Παύλος δε μου’ πε ποτέ πόσο έγραφε το τεξίμετρο.

Μαρία Σχίζα