Ο Τονίνο είχε μεγαλώσει σε μια μαγική πολιτεία, με μια
μαγική μαμά.
Τον είχε ονομάσει έτσι, γιατί όταν ήταν έγκυος σε κείνον, η
μαμά του έβλεπε το «Η αγάπη άργησε μια μέρα», κι είχε συγκινηθεί παρα πολύ από την
ιστορία των πρωταγωνιστών…
Ήταν η πιο ρομαντική μαμά του κόσμου, έλεγε ο Τονίνο, κάθε
φορά, που η κολλητή του, Μαρκέλλα, γελούσε μ’ αυτήν τη μικρή ιστορία.
Όταν ο Τονίνο έμαθε πως η Μαρκέλλα ήταν έγκυος από το Στάθη,
είπε πως θέλει να βαφτίσει το μικρούλη, που θα γεννιόταν αγόρι το Νοέμβριο. Της
χάρισε ακόμα ένα δικό του σκίτσο, γιατί αγαπούσε τη ζωγραφική κι ήταν καλός σ’
αυτό-ή τουλάχιστον, έτσι του έλεγαν.
Το σκίτσο έδειχνε μια γυναίκα, που θήλαζε ένα μωρό, κι
έμοιαζε το γάλα κι όλες οι γεύσεις της ζωής, κι οι τόποι που του μάθαινε, να
ριζώνουν παραμυθένια στο κεφάλι του βρέφους, όχι από το μαστό, μα, κατευθείαν από
την καρδιά της, που, ήταν για το μωράκι μια πατρίδα γλύκας κι αλμύρας.
Η Μαρκέλλα ευχαρίστησε τον αδελφικό της φίλο.
Της είχε χαρίσει το δικό της «ουρανό με τ’ άστρα»…
Κείμενο: Μαρία Σχίζα
Σκίτσο:
Καλλιόπη-Βίλλυ Κωτούλα
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου