«Όμορφα φουστάνια»

Α΄σκηνή

Πρόσωπα

Δημοσιογράφος, Ζωή , Άννα,(Madame), Στράτος, Τζούλια

(μουσική) – μπαίνει δημοσιογράφος σε πορνείο

-Καλησπέρα σας. Είμαστε από την εκπομπή «Προφίλ»

(χιμάνε τα κορίτσια και τη διακόπτουν)

Τζούλια: Ποιά είσαι εσύ που θες να παίξεις με ανθρώπινες ζωές;

Άννα: Ακούς , κοριτσάκι έχουμε και δουλειές. Δίνε του.

Στράτος: Καλό κομμάτι είσαι του λόγου σου… Πόσο πάει;

Άννα: Τι να φτουρήσει τούτο βρε το απολειφάδι μπροστά στα δικά μας τα μπουμπούκια;

Δημοσιογράφος: Σας παρακαλώ!

Στέλλα: Βρε, βρε , για δέστε μια που θίχτηκε. Ίσα μωρή! (τη σπρώχνει)

Ζωή: (αποτραβηγμένη από τις άλλες)

Εγώ θα σας μιλήσω

 Στέλλα: Βρε κοπελιές! Η Ζώγια ξύπνησε! Ζώγια (αποτραβηγμένα) πες «τζιζ» ! Σε παίρνει ο φακός. (χαχαχα)

Β΄σκηνή

Ζωή, δημοσιογράφος

Ζωή: Ούτε το όνομά μου δε λένε πια… Το κάνανε Ζώγια για να μην το προφέρουν… όχι πως εγώ τολμώ!

Τη λέξη Ζωή την ξεχνάς εδώ μέσα… Την ξεγράφεις…

Δημοσιογράφος: (διακόπτει)… Μα, θα υπήρχαν και καλές στιγμές, δεν είναι έτσι;

Ζωή: Στη ζωή όλα είναι ρευστά… Το καλό δεν υπάρχει εδώ λένε! Όμως δε μας κοίταξαν ποτέ στα μάτια Ελένη. (Μετανιώνει που είπε το όνομα, αλλά προσπαθεί να κρύψει την αμηχανία της)

Δημοσιογράφος(Ελένη): (έκπληκτη) Ξέρετε το όνομά μου;

Ζωή: ΌΧΙ, ΌΧΙ… ΌΧΙ! Να κάθε πρόσωπο που βλέπω το συνδυάζω μ’ ένα όνομα!

 Ελένη: Α, έτσι… Παράξενο! Σαν… εσάς! Θέλω να πω εσένα!

Ζωή: Η ψυχή μου στράγγιξε… Σαν σαπούνι έλιωσε σε χέρια ξένα που έτριβαν μέχρι να μην έχει άλλο άρωμα να δώσει.

Δημοσιογράφος(Ελένη): Πώς καταλήξατε εδώ; - κατέληξες εδώ;

Ζωή: Δεν θα πω από ανάγκη… Ήμουν; Είμαι περήφανος άνθρωπος, δυστυχώς…

Εκείνο που ήθελα, ήταν να με αγαπάνε. Έτσι όταν η μάνα με έδιωξε από το σπίτι πήρα τη ζωή στα χέρια μου κι είπα: Θα τραγουδήσεις! Εδώ με δέχτηκαν στην αρχή τους άρεσε η φωνή μου. Σιγά – σιγά οι θαμώνες ήθελαν κι άλλα και ούτε η Άννα ούτε ο Στράτος έχασαν την ευκαιρία.

Μου είπαν: Ή έτσι ή φεύγεις…

Και μια νύχτα ο Στράτος μου φέρε το Γιάννη. Ήταν μεγαλοεπιχειρηματίας. Μου άρεσε που μ’ έλεγε όμορφη. Τον έβλεπα και εγώ και ένιωθα πως είμαι κάποια… Και κατάλαβα πως έκανα λάθος. Με κοιτούσε λάγνα… Και ήθελε μόνο το κορμί μου… (δάκρυα)  

Ύστερα όλα ήρθαν όπως έρχονται όλες οι μέρες που απορείς γιατί ήρθαν! Μαύρα ήταν!

Άρχισε εκείνος ο χορός που δεν ξέρεις αν είναι του Ζαλόγγου.

Δημοσιογράφος(Ελένη): Ερωτευτήκατε ποτέ…;

Ζωή: Ο έρωτας… δεν έφυγε ποτέ… μα ούτε ήρθε…!

Και ανήρθε, ήμουν κάπου αλλού, ίσως δεν υπήρχα! Ερωτεύτηκα την αλήθεια και έγινε μεγάλο ψέμα… Μας λένε λάγνα πλάσματα και είμαστε! Όμως στα μάτια μας δεν είναι μόνο η ομορφιά. Δεν είναι μόνο το παιχνίδι.

Στράτος: Μπούρου, μπούρου, φτάνει έχει και δουλειές το κορίτσι… (κλείνουν φώτα)

Γ΄σκηνή

Ζωή: Έχει δίκιο… Σε τρέλανα! Μα…

Δημοσιογράφος: Μα;

Ζωή: Έχω να σου πω ακόμα κάτι…

Δημοσιογράφος: Σημαντικό;

Άννα: Μην το πεις παιδί μου!

Τζούλια: Θα το πεις;

Στέλλα: Θα το πει!

Στράτος: Δε θα τολμήσει!

Ζωή: Κάποια στιγμή πρέπει… Για τα παιδιά που δε γεννήθηκαν ποτέ…

Τουλάχιστον το δικό μου γεννήθηκε και έγινε μια καλή δημοσιογράφος.

Ελένη: Τι; Κατ! Κατ!

Τι λες; Είσαι τρελή;

Είναι τρελή!

Δεν το ζω εγώ αυτό!(λιποθυμά)

Οι υπόλοιποι

-Νερό

-Γιατρό

-Ασθενοφόρο

Ζωή(βουβό κλάμα)

Δημοσιογράφος(συνέρχεται):

Γιατί μου το κρύψες;

Γιατί είσαι εσύ η μάνα μου;

Λοιπόν δεν είσαι!

Η μάνα μου πέθανε πριν δύο μήνες. Ήταν η πιο…

Ζωή: Καλή Ελληνίδα μουσικός(βουβό κλάμα)

Στέλλα: Έλα πάρε μην κλαις είσαι αντράκι εσύ(δίνει νερό και χαρτομάντιλα στη Ζωή)

Δ΄σκηνή

Ζωή, Στράτος, Μάνος

Η Ζωή μπροστά από καθρέφτη.

Φτου σου! Ούτε το παιδί σου δε σε δέχεται!

Μάνος: Σε δέχτηκα εγώ το ξέρεις.

Στράτος: Φύγε! Εσύ την κάνεις χειρότερα. Για λόγου σου γίνονται αυτά! Πώς ήρθες;

Ζωή: Αλήθεια πώς ήρθες; Δεν έχει σημασία πια…

Μάνος: Έχει…

Ζωή: Εσύ…

Μάνος: Εγώ… Εγώ… Εγώ… Εγώ σ’ αγαπούσα!

Σ’ αγαπώ! Και για την Ελένη το ήξερα! Το’ νιώθα! Πείσματα κάνει τώρα… Σ’ αγαπάει! Της έλειψες… Τόσα χρόνια… Της έλειψες… Μου έλειψες… Ήμουν βλάκας που σε άφησα… Ζωή… Εσύ… Εσύ τουλάχιστον με κοίταξες στα μάτια…

Μαρία Σχίζα