Δεν ήταν αυτό που μ’ έκανε να περιορίζω κάθε τόσο το άγχος
μου, αλλά αυτή η βιολογική πληροφορία, αρχικά με παραξένεψε κι έπειτα σκέφτηκα
ότι ίσως είναι λογικό αφού πάντα σωστές αναπνοές θα πάρεις χαμηλά από το στομαχάκι, μικρό μου βατραχάκι…!!
Κι έπειτα, που θα πάνε τσάρκα οι αγωνίες μας, χωρίς το
τρενάκι του μυστηρίου;
Στο μικρό λούνα πάρκ του σώματος, που σε ζαλίζει λίγο για να
σε… επαναφέρει στις… «εργοστασιακές
ρυθμίσεις» και να σου κάνει ένα γερό φορμάτ
στον οργανισμό.
Άλλωστε, πάντα υπάρχουν κομμάτια στο σώμα και στην ψυχή μας,
που εξηγούν κατά καιρούς, άθελά τους, όλα τα υπόλοιπα.
Εύχομαι το 2017 να χωνεύουμε λίγο περισσότερο τ’ άντερά μας,
όλοι μας, για να είμαστε πιο ήρεμοι, πιο φιλικοί, πιο ειρηνικοί και πιο
διαλλακτικοί και με τους γύρω μας.
Ν’ ανοίγουμε τα μάτια και κυρίως τα ωραία ροζ αυτάκια μας!!!!!!
Καλό κουράγιο!!!
Μαρία Σχίζα
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου