«Τα κουλουράκια»

Ο Έντυ αγαπούσε πολύ τα κουλουράκια και τον τρόπο που τα πλάθανε με την κυρία Αργυρώ, τη νταντά του. Έφτιαχνε κόσμους η Αργυρώ από ζυμάρι κι ανθρωπάκια κι εντυπωσιαζόταν το μικρό της εγγλεζάκι. Έλεγε πως όλοι από το ίδιο ζυμάρι είμαστε φτιαγμένοι κι ο καθένας που συναντάμε μας βάζει καρυκεύματα για στόμα – μύτη με τις λέξεις και τις σκέψεις του. Θυμάται ακόμα ο Έντυ πως έλεγε ότι τα παραπανίσια υλικά είναι πάντα ισορροπημένα με τον τρόπο που τα χρησιμοποιεί καθένας για να μας κάνει να χαμογελάμε και να μας δείχνει την αγάπη του. Θυμάται πως είχε μάθει την Όλγα, που δεν έβλεπε, να τρώει μόνη της, με το «πολύχρωμο ρολόι» κι ακόμα της είχε φτιάξει στην κουζίνα «χάρτη» για να μπορεί να αναγνωρίζει τα φαγητά (π.χ. τα καρότα ήταν η Βαρκελώνη) κι έτσι ήταν παιχνιδιάρικος ο τρόπος που της έκανε προσαρμογή στην καθημερινότητά της. Ακόμα και τις Απόκριες, η Αργυρώ έφτιαχνε μάσκες χάρτινες κι έβαζε πάνω παλιά σκουλαρίκια για να μπορεί και η Όλγα να χαίρεται το παιχνίδι με την αφή της. Ο Έντυ έμαθε να δίνει την αγάπη του στην Όλγα, έμαθαν να χορεύουν μαζί και να συνυπάρχουν σε ψυχές και τα κορμάκια τους σα ζυμαρένια κουλουράκια , γλυκά πλάι – πλάι στο ταψί της ζωής με τα δάχτυλα της Αργυρώς βουτηγμένα στο ζυμάρι να τους δείχνουν ότι η αγάπη είναι κάτι που αντέχει πέρα απ’το καλό και το κακό, το εύκολο και το δύσκολο, γιατί έχει δικούς της νόμους.

Μαρία Σχίζα