‘Το feedback της κρίσης’

Η εποχή της κρίσης που βιώνουμε, είναι μια εποχή, που από μόνη της εκπέμπει αρνητισμό και θέτει υπό περιορισμό ικανότητες, φιλοδοξίες, όρεξη, στόχους και ενέργεια.Ο Έλληνας έχοντας να αντιμετωπίσει τα δεινά της κρίσης, έφτασε πλέον στο σημείο που πρέπει να πάρει αποφάσεις, πράγμα τελείως άβολο για όσους δεν είχαν προετοιμαστεί για κάτι τέτοιο. Έτσι λοιπόν πιστεύω, πως έφτασε η ώρα για μια μικρή στάση, στρέφοντας τον προβολέα στο εσωτερικό, δηλαδή στον εαυτό μας. Έφτασε λοιπόν, η ώρα που βρισκόμαστε με τις δύο, από τις μεγαλύτερες επιλογές της ζωής μας.Η πρώτη είναι να αφήσουμε και άλλο έρμαιο τον εαυτό μας, γκρινιάζοντας για τα δεινά και να επιλέξουμε τον δρόμο της αρνητικής διάθεσης, της απαισιοδοξίας και της αποστασιοποίησης από την πραγματική διεκδίκηση των όσων αξίζουμε. Για αυτή την επιλογή, δεν έχω κάτι να πώ μόνο ότι σέβομαι τους ανθρώπους που την ακολουθούν και  εύχομαι μέσα από τα βάθη της καρδιάς μου, ό,τι καλύτερο για αυτούς.Όσο αφορά την δεύτερη επιλογή που έχουμε, θεωρώ πως όσο και προβληματικές να είναι οι καταστάσεις, προτιμότερο θα ήταν να δούμε τα πράγματα από μια διαφορετική οπτική γωνία, ξεθολώνοντας τη σκέψη μας από τη θολούρα του αρνητισμού, κρατώντας μόνο την ατόφια δημιουργική και δυνατή σκέψη, με την ίδια όρεξη και τόλμη όπως στην παιδική μας ηλικία.Οι σκέψεις και ερμηνείες των όσων μας συμβαίνουν, να ευνοούν και να συμφέρουν τον εαυτό μας και τις οικογένειές μας.  Όσοι επιλέξουν αυτόν τον πιο περιπετειώδη, απαιτητικό και απολαυστικό δρόμο, η τύχη καμία επίδραση δεν θα έχει, διότι θα έχουν επιλέξει έναν δρόμο δημιουργίας και κάθε επιτυχία ή μια επιπλέον εμπειρία, θα την καρπώνονται οι ίδιοι κατόπιν προσωπικής προσπάθειας, θα είναι εκείνοι που θα κινούν τη ζωή τους και όχι οι καταστάσεις γεγονός, που οδηγεί σε εσωτερική γαλήνη, αύξηση αυτοπεποίθησης και αυτοεκτίμησης και τεράστια δυναμική που θα χτίζεται σιγά σιγά με κάθε επίτευξη στόχου. Για αυτό, θα ήταν ωφέλιμος, ο καθορισμός δημιουργικών στόχων, ο επαναπρογραμματισμός αξιών και το έντονο αίσθημα ηθικής. Όσο αφορά την επιχειρηματικότητα και τις  επιχειρήσεις, θεωρώ ότι χρειάζεται να αξιοποιήσουν στο έπακρο την πιο δυναμική πηγή εξέλιξης της επιχείρησής τους, το ανθρώπινο δυναμικό. Τον ζωντανό οργανισμό δηλαδή και την μεγαλύτερη πηγή δημιουργίας και ανάπτυξης μιας επιχείρησης.

Εκτιμώ πως μόνο όταν το ανθρώπινο δυναμικό στραφεί στις πρώτες προτεραιότητες της εκάστοτε επιχείρησης, τα αποτελέσματα θα είναι φανερά και άμεσα. Χωρίς αυτό να προϋποθέτει την μείωση και τον παραγκωνισμό άλλων προτεραιοτήτων.

Το ουσιαστικό ενδιαφέρον για το ανθρώπινο δυναμικό, δεν στρέφεται μόνο στις οικονομικές απολαβές, συμπεριλαμβάνει και την τόνωση και διατήρηση της καλής ψυχολογίας. Θεωρώ, πως όλοι, συμφωνούμε πως μια υγιής επιχείρηση χρειάζεται, πέρα από καταρτισμένο προσωπικό σε ειδικές γνώσεις αναλόγως με τη φύση της επιχείρησης, καλό και υγιές κλίμα, που θα επικεντρώνεται στην ανάπτυξη κινήτρων και στην ενεργοποίηση της επιθυμίας για εργασία, της τόνωσης του αισθήματος της προσφοράς ψάχνοντας αφορμές για επιβράβευση. Αποτέλεσμα των παραπάνω, θα είναι η ένταξη του δυναμικού σε ένα περιβάλλον με κοινό όραμα, κίνητρα και κοινή προοπτική. Βασική προϋπόθεση είναι η όρεξη, η αγάπη για τον άνθρωπο και την εξέλιξή της αποδοτικής πλευράς του, συγκεκριμένη στρατηγική επίτευξης στόχων και αξιών, ξεκάθαρο όραμα της επιχείρησης. Έναν από τους σημαντικότερους ρόλους σε αυτό, εκτιμώ πως διαθέτουν, όποιοι  ηγούνται στις εκάστοτε επιχειρήσεις, διότι στο σύνολο των ικανοτήτων τους, πρέπει να υπάρχει και η ικανότητα να εμπνέουν το ανθρώπινο δυναμικό, να μεταλαμπαδεύουν  το όραμα της επιχείρησης και να φέρνουν  στην επιφάνεια, τον πιο αποδοτικό και παραγωγικό χαρακτήρα κάθε εργαζόμενου, διατηρώντας τον σε αποδοτική και ενδυναμωτική ψυχολογία. Γνώμη μου είναι πως κανένας εργαζόμενος δεν πηγαίνει στην εργασία του με ψυχολογική ατονία, έχοντας όμως να αντιμετωπίσει ένα μη αποδοτικό κλίμα, έλλειψη στρατηγικής και κινήτρων, απομακρύνεται από την επιθυμία για εργασία, οδηγώντας τον εαυτό του σε καταναγκαστική εκπλήρωση των υποχρεώσεών του, που τον οδηγεί εν τέλει, σε μια αγχώδη και μη παραγωγική διαδικασία.  Κλείνοντας λοιπόν, πιστεύω πως την μεγαλύτερη ευθύνη για την επιτυχία και την εξέλιξη μιας επιχείρησης ,την έχει όποιος ηγείται αυτής εμπνέοντας και αξιοποιώντας τις δυνατότητες του ανθρώπινου δυναμικού όπως και την εξέλιξη και επιτυχία του εαυτού μας την έχουμε εμείς οι ίδιοι αγαπώντας τον  καλλιεργώντας τον και φωτίζοντας τις ωραίες πλευρές που έχουμε όλοι μέσα μας.

  Πετρόπουλος Σίμος