΄αγγελοσ
ηρθα στην αυλη σου
κι
αν χαλασα του γαμου τη γιορτη σου
συγχωρα
με, κυρα…
ψαξε
στα παραμυθια σου
&
βρεσ το ριζικο σου
στο
χερι σου της μοιρασ η γραφη
πικρη
ζωη, συνηθεια
και
, πια , το μερτικο σου:
νεφελεσ
ν’ αρμενιζεισ
αχ,
ποσο θα’ θελεσ & εσυ τον ουρανο να σκιζεισ!
του
ερωτα η ΣΑΪΤΙΑ , μια ανοιχτη πληγη,
τρεφει
την προσευχη
μα
εσυ, κερασι κοκκινο, στα χειλη όταν θυμιζεισ
της
μοιρασ λιγη ζαχαρη όταν βαζεισ στον καφε
καλοκαιριου
κι ανατολησ τον ανθο σαν ποτιζεισ,
ζωησ
καινουργιο ξυπνημα,
χορευει
αμανε…
Μαρία Σχίζα
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου