Έλα μαζί μου…

Τα καλύτερα έρχονται ,λένε. Μωρέ μήπως να τους φτιάξουμε χάρτη να μας βρουν το νέον έτος;

Μπαίνω σπίτι. Αφήνω τα κλειδιά μου. Κοιτάζω στην άκρη τους το μπρελόκ με το ασημί χελωνάκι-σύμβολο μακροζωίας, μου είπαν.

 Αυτές τις μέρες είχα λίγο ένα συναίσθημα, λες και σε πάνε στο γιατρό χωρίς τη μαμά και το μπαμπά, και είναι λίγο άβολο να θες να κλάψεις και να «κρατιέσαι».

Αυτές τις μέρες, ένιωσα να σ’ αγαπάω πιο πολύ από ποτέ.

Εσένα, κι όποιον ευτύχησε σ’ αυτόν τον κόσμο ν’ αγαπήσει.

Γι’αυτό σου λέω και σένα κοριτσάκι.

Μη ντρέπεσαι.

Όπως κι εσύ, έτσι κι εγώ.

Περπάτα κοριτσάκι…

Να προλάβουμε το τραμ το τελευταίο.

Κι είμαι μαζί σου, κοριτσάκι.

Με της  καρδιάς τη γλώσσα, την παναθρώπινη.

Μπαίνω σπίτι.

Σου αφήνω τα κλειδιά μου.

Μαρία Σχίζα