«Μπορούμε να
πούμε πως ακόμα και αντιμετωπίζοντας τραγωδίες ένας φωτεινός άνθρωπος μπορεί να
επιβιώσει και να ευδοκιμήσει. Δεν έχει σημασία τι έχεις να αντιμετωπίσεις στη
ζωή σου. Μπορείς να το ξεπεράσεις. Η ζωή αξίζει να τη ζεις.». Αυτά ήταν τα
λόγια του Κιάνου Ριβς, πριν κάποια χρόνια.
Η ψυχή
καθρεφτίζεται και κατοικεί στα μάτια των ανθρώπων. Τα φωτεινά λόγια μπορεί να
ισοδυναμούν μ’ ένα ισχυρό μπασκετικό «καλάθι» του Ναβάρο, ή του Πρίντεζη, και
μια μελωδία που θα χαραχτεί στην καρδιά, αρχίζοντας από το βασικό sol, και μια
επιτυχία που θα σημάνει το δικό σου, το δικό μας προσωπικό «πρωτάθλημα». Στο
χρώμα που η ψυχή γαληνεύει και στις συνθήκες όπου οι ρυτίδες δεν επεκτείνονται στην καρδιά. Στις ιστορίες, όπως αξίζει
να γίνονται. Και στους ανθρώπους που βλέπουν την ανάγκη, όχι ως κάτι που σε
κάνει να μειονεκτείς, αλλά ως δυναμική του να ζεις πιο ανθρώπινα,
καταλαβαίνοντας εκείνους που χρειάζονται βοήθεια και αγάπη, και προσφέροντας ως
προς αυτό. Η ανάγκη λοιπόν, όσο μυτερή βελόνα κι αν μοιάζει, χρειάζεται να μας δίνει
ένα ερέθισμα να κοιτάμε τόσο απέναντι όσο και μέσα μας.
Καλή χρονιά
με υγεία και τις «αγάπες» του καθένα μας!
Μαρία Σχίζα
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου