Αυτό
δεν ήταν βλέμμα, σκέτη βυθοσκόπηση ήταν…
Ok, είχα αργήσει στη δουλειά.
Και
τι να έλεγα;
«Μοχθηρό
κι αποφασιστικό πάπλωμα, βρήκε την ώρα
να… με κρατήσει ‘όμηρο’ στο κρεβάτι μου;;;».
Δεν
είπα τίποτα και κατευθύνθηκα στην καρέκλα, με τρόπο, για την ακρίβεια με τρόμο.
Τέτοιες
εποχές δεν παίζουν μ’ αυτά.
Δεσποινίς, ρίξτε νεράκι στο
πρόσωπό σας, να μην είστε σα λυπημένο αρκουδάκι panda κι αντιγράψτε μου αυτά.
Με
το που παίρνω τις επιστολές, κάνω ένα βήμα πίσω κι ακούω:
Κι επειδή ο υπολογιστής δε
φτιάχνει και καφέ, σας έφτιαξα εγώ…
Εμβρόντητη,
σε λιγότερο από μια ώρα είχα γράψει όλα τα αρχεία, κι ακούω πίσω μου,
Μπράβο, ο ύπνος σας
ξεκούρασε…
Μου
ξέφυγε ένα γέλιο…
Γράψτε μου κι ένα γράμμα
στον Άγιο Βασίλη…
Να βλέπω τα παιδιά μου
περισσότερο…
Τότε
κατάλαβα. Ελευθέρωσα τον εαυτό μου, και σκέφτηκα,
Save
the Best of Everyone…
Save
the Best For Everyone…
Είμαι
σίγουρη πια…
Έχω
την καλύτερη δουλειά του Κόσμου and… I’m
jobbie…
Μαρία Σχίζα
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου