Σημαία-«καρδούλα»…

 

 Στο καινούργιο του σπίτι, έπιασε αμέσως δουλειά το… εξειδικευμένο «συνεργείο»- οι γονείς κι ο αδελφός του, κι ήταν έτοιμο σε δυο μέρες.

Τώρα, ήταν μπροστά στη γραφομηχανή του, κι ένιωθε να χορεύουν τα πλήκτρα μεταξύ τους, κι αυτός, να προσπαθεί να θυμηθεί τις «ασκήσεις δακτυλοθεσίας», που έκανε μικρός, στα μαθήματα μουσικής. Τελικά τα κατάφερε, και, όταν τέλειωσε το άρθρο για το οικολογικό περιοδικό, στο οποίο έγραφε, πλησίασε το παράθυρό του, σα να’ ταν «Το κοριτσάκι με τα σπίρτα», στο πιο αντρικό του. Το βλέμμα του, διέσχισε το πλήθος κι έπεσε για ώρα σ’ ένα μπαμπά, πού’ χε στους ώμους του ένα αγοράκι, κι εκείνο κρατούσε ένα κόκκινο μπαλόνι, σε σχήμα καρδιάς. Αυτή η εικόνα θεώρησε πως του έφερε γούρι, γιατί ήταν πραγματικά μια από τις εικόνες των παιδικών του προσευχών, και σ’ έκανε να σκέφτεσαι, πως η αγάπη όταν μοιράζεται, γεννά ευγνωμοσύνη, και πως, η καρδιά, όπου κι αν σε πάει, σε πάει σωστά.

 Μαρία Σχίζα