«Για το ένα κορίτσι που περιμένει»…

Η καλύτερη ιδέα που είχες ποτέ είναι να βάλεις έξι σουβλάκια μέσα σε αραβική, αλλά, όχι. Όταν ερωτεύεσαι, μπορείς να γίνεις ποιητής. Μπορείς να αφήσεις και μια και δυο ωραίες πεταλούδες, να σουλατσάρουν ευθαρσώς κάνοντας το στομάχι σου το αγαπημένο τους λούνα-πάρκ. Μπορείς να ζεις μόνο με τα απαραίτητα, αρκεί να νιώθεις απαραίτητος. Και ποτέ μόνος. Πάντα δίπλα σε μια καρδιά, που θα έχει ένα ρυθμό που θα σου πάει… Πάντα για «το ένα κορίτσι που περιμένει»…

Και πάντα μ’ εκείνη την αίσθηση, όπως ακριβώς την περιγράφει ο Άγγελος Τερζάκης στη «Μυστική Ζωή»: «Οι άλλοι αγαπούν τον άνθρωπο για ό,τι είναι. Εγώ τον αγαπώ γι’ αυτό που θα μπορούσε να είναι.».

Ένας Μικρός πρίγκιπας που μετρά τη νύχτα άστρο-άστρο, δίχως τηλεσκόπιο, και τα βάσανα του κόσμου, τα φέρνει τούμπα λέξη- λέξη για μιαν Άνοιξη γλυκιά, και «για το ένα κορίτσι που περιμένει.»…                                                    

Μαρία Σχίζα