Μετράμε αντιστρόφως…

Εικοσιεννέα μέρες μέχρι τον εορτασμό της Γέννησης του Θεανθρώπου, που χάρισε στην ανθρωπότητα τη δικαιολογία να τρώει 18 ΜΕΛΟΜΑΚΑΡΟΝΑ με τον πρωινό καφέ.

Να τα λέμε κι αυτά…

Εικοσιεννέα μέρες που όλα είναι στολισμένα με τα χρώματα της Μοιραράκη κι όχι μόνο, και, ω, του θαύματος, το πνεύμα σε αγγίζει γιατί έχεις δει από παιδί « Τα Χριστούγεννα του θείου Σκρούτζ»;;;

Ή μήπως όχι;;;

Μήπως Χριστούγεννα για σένα και για μένα, σημαίνει όλοι οι φίλοι σου μαζί, κι ας βλέπετε και το Mάικ το Φασολάκη;;;

Μήπως σημαίνει πως γίνεσαι έστω και για λίγο η Έλσα και η Άννα του παραμυθιού, ή αντίστοιχα, ένας άλλος Τομ Σόγιερ σε ρόλο ξωτικού και βλέπεις στον ύπνο σου το σοκολατάδικο του Άη-Βασίλη;;;

Ας κρατήσουμε, έστω και καταχείμωνο, μια καλή εικόνα της Ελλάδας, που η καρδιά της χτυπά παντού, από τις μεγαλεπήβολες σκηνές του Λονδίνου, απ’ τη μέρα των Ευχαριστιών στην Αμερική, ως τα μικρά ξωκλήσια και τα κύματα της θάλασσας του Αιγαίου…

Κι ας περιμένουμε…

Γιατί, οι προσευχές μας και οι σκέψεις μας, δεν αφήνουν μόνο δάκρυα…

Αφήνουν και αγάπη.

Και ίσως γι’ αυτό, αξίζουν τον κόπο…

Μαρία Σχίζα