Ιστορίες για κούκλες…

 Καταδικάζω τη βία, απ’ όπου κι αν προέρχεται.

  Καταδικάζω τη βία για να μην έρχεται.

   Να μη σταματάει το τανκ τα όνειρα των ανθρώπων.

    Για να γεμίσουν οι δρόμοι μια μουσική όλο πνοή, κι αναίμακτη. 

Για να γεμίσουν τα παιχνίδια ουσία.

Οι λέξεις δύναμη. Τρόπο ν’ αντέχουν να γεμίζουν σελίδες.

Για να γίνονται τα τραγούδια ένα με το συναίσθημα.

Και να έρχεται το μήνυμα στις γλώσσες του κόσμου. Σαν αίσθηση.

Σαν ενσυναίσθηση. Σαν κατανόηση της αχρονίας της αγάπης.

Σαν ιστορία που ταξιδεύει μέσα από χιλιάδες ανθρώπινες ζωές. Και γίνεται παζλ. Σπάει σε κομμάτια. Για να’ρθεις να παίξουμε. Μαζί. Ξανά. Απ’ την αρχή. Για να’ χουμε νερό όταν διψάμε.

Και να’ χουν τα παιδιά ιστορίες να πουν στις κούκλες τους.

Ιστορίες για γλυκό ψωμί και τριαντάφυλλα.

Και για τον έρωτα της γνώσης, που ξεκινάει απ’ το δρόμο και φτάνει στην καρδιά.

Ψωμί…

Παιδεία…

Ελευθερία…, είναι το σύνθημα

Ψωμί…

Παιδεία…

Ελευθερία…, είναι το ζήτημα.

Για τις μάχες του χθες.

Του σήμερα.

Του αύριο. Του τώρα.

Για σένα και για μένα.

Για όσους πόνεσαν, άρα έζησαν.

Κι εκτίμησαν τη ζωή τους στο έπακρο.

Γιατί πάλεψαν γι’ αυτή και τ’ αγαθά της.

 Μαρία Σχίζα