Με λένε
Μαίρη, απ’ το μ’ αρέσει να ξυπνάω μεσημέρι, και, συνήθως, όταν γράφω, έχω
πυρετό…
Σαράντα και
μισό…
Γι’ αυτό
βγαίνουν έτσι ζαβά τα κείμενα…
Στην αρχή,
που λες, βλέπεις την Παναγιωταρέα, και λες,
« Αχ, ένας Ευχούλης!»…
Μετά,
παίρνεις μια αντιβίωση των 500mg ενδοφλεβίως, για να «πέσει» ο πυρετός, και στο κεφάλι σου
σχηματίζεται «ομιλούν συννεφάκι-φουσκίτσα»: Νομίδω
πωθ είδα ένα γατούλη , αλλά στην καλύτερη, βλέπεις ένα γιατρούλη, και, να ζει κανείς, ή να μη ζει, και να παίζεις ,να νιώθεις, να ζεις, μη φύγεις,
μη χαθείς , και τα τοιαύτα, κι άλλα τέτοια πολλά και τρελά δηλαδή, και, τσουπ,
περνάει ο πυρετός, και, να’ μαι, να βγαίνω στην αλάνα, εεε, στη σκηνή εννοώ, να
παίζω με τους φίλους μου…!!!!!!!
Μαρία Σχίζα
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου