Η γη γελάει με λουλούδια.
Περπατώ στη
βροχή κοιτάζοντας τη Φύση που ετοιμάζεται να μας χαρίσει την πιο παιδική εποχή
του χρόνου, στολίζοντάς την με τα πιο πολύτιμα, τα Άγια της κρύσταλλα.
Αυτά που είναι
η απαραίτητη πνοή, για να φυτρώσουν στο χώμα τα ωραιότερα λουλούδια που έχουμε
δει και μια γιορτή του κόσμου τούτου, σα γέλιο νεογέννητου, σαν έρωτας, σαν
επανάσταση, σαν ύμνος για τη ζωή και στην ίδια τη ζωή ν’αρχίσει νότα-νότα, και
να μας κυκλώσει σ’ ένα γαϊτανάκι τρυφερό και πολύχρωμο, που θα οδηγεί τα βήματά
μας.
Μαρία Σχίζα
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου