Κι ύστερα θα σου πω μια ιστορία,
που θα την ακούνε παιδιά που ακόμα δε γεννήθηκαν, είπε. Κι άρχισε να μιλά για ένα
μάγο, που ήταν μάγκας, μα ήταν ο ίδιος μαγεμένος, γιατί ήταν ερωτευμένος. Κι
ένιωθε λέει, για πρώτη φορά, σαν εκείνον , που από αλκοόλ κι έρωτα, κάνοντας
«οχτάρια», φώναζε κάποτε: «ΣΕ ΘΕΛΩ ΚΑΙ ΤΟ ΞΕΡΕΙ ΌΛΗ Η ΠΟΛΗ,
ΜΠΑΤΣΟΙ…
ΓΟΥΡΟΥΝΙΑ…
ΔΟΛΟΦΟΝΟΙ…!!!!»
Τον μάζεψαν την ίδια στιγμή κι όταν ξεμέθυσε,
του χρέωσαν το… «ακαταλόγιστο» και τον απάλλαξαν λόγω… έρωτος…
Τα παιδιά
γέλασαν…
Το πέρασαν
όλο αυτό για παραμύθι…
Μα, για
κάποιον, ήταν η πραγματικότητα…
Του άρεσε
να βάζει τα παιδιά, στη διαδικασία του παραμυθιού… Ήταν «το ρόζ χιόνι» που σε
βγάζει απ’την πραγματικότητα…
Μα, για
κάποιον ΉΤΑΝ η πραγματικότητα…
Μια
πραγματικότητα, που κάποιος έζησε για
λίγο…
Και η παραίσθηση την έκανε δική
μου, κι ίσως και δική σου…
Και τη
χώρεσε σ’ ένα τόσο δα φιλί, και στην αλήθεια
του καθένα…
Μαρία Σχίζα
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου