Let’s twist again...!!!

 Ο Ηλίας θυμάται τις σπουδές του.

Γυρίζοντας στη Στοκχόλμη, στη μητέρα του, είχε ανοίξει ιατρείο για παιδιά, κοντά στο Σόντερμαλμ. Εκείνο το πρωί του ήρθε στο μυαλό το αστείο της πιο μεταδοτικής δασκάλας του, που θέλοντας να τους πει να είναι υπομονετικοί, έφερε ως παράδειγμα ότι θα μπορούσαν να κάνουν πρακτική για τις ενέσεις στο annoying orange. Τότε, όλοι είχαν γελάσει.

Στη σκέψη, ο Ηλίας χαμογέλασε. Και μετά, κάτι άστραψε, σα φλασάκι μέσα του. Είχε αφήσει στην αίθουσα αναμονής, ένα κορίτσι να παίζει με ένα κουκλόσπιτο.

Ήταν έφηβη κι είχε πάει μόνη της ως εκεί.

Της είχαν πει οι γονείς της, πως δε μπορούσαν να τη συνοδεύσουν.

Ο Ηλίας την πλησίασε διακριτικά.

-Χμ, ωραίο το έφτιαξες!

Τι μπορώ να κάνω για σένα;

Η ερώτηση ήταν για να κερδίσει χρόνο και να δει πόσο ψύχραιμη ήταν η μικρή.

- Θέλω να πάω κατασκήνωση. Και…, η μικρή τώρα άρχισε να «μαζεύεται», μας ζήτησαν ένα πιστοποιητικό…

Μάλλον εσείς το έχετε…

-         Για να δούμε…

Πώς σε λένε;

-Ελίζα.

- Για να δούμε…

Η Ελίζα κρατούσε την ανάσα της και ο Ηλίας της είπε να σκεφτεί ένα τραγούδι που της αρέσει, όσο το εμβόλιό της ζεσταινόταν.

Είπε μόνο το πρώτο σκέλος της παραπάνω πρότασης, γιατί αν έλεγε και το δεύτερο, η Ελίζα δε θα ηρεμούσε καθόλου.

Η μικρή σ’ ένα τέταρτο, είχε νιώσει τη βελόνα στο δεξί τεταρτημόριο και ο Ηλίας που έκανε τη διαδικασία ολόκληρο Musical, για να μην την πονέσει, είχε αγχωθεί περισσότερο, λες κι ήταν η πρώτη φορά που χορηγούσε κάτι με ένεση.

Η Ελίζα το κατάλαβε, κι αφού ντύθηκε του είπε:

“Happiness is like dancing twist after shots!!!”

Γέλασαν δυνατά. Η υπόθεση σήκωνε ζεστή σοκολάτα.

Μαρία Σχίζα