Η βροχή,
πρώτη- καλοκαίρι λες ακόμα, ήρθε. Ήρθε να ξεπλύνει τα παλιά δάκρυα του
καλοκαιριού- και, πέρασε!
Εκείνα τα
δάκρυα, να, ξέρεις τώρα… που… μοιάζουν… είναι παιδικά… Για το ποδήλατο που
χάλασε, το καλοκαίρι που τέλειωσε, τη θάλασσα που ξεμάκρυνε… την αγάπη που
έφυγε… το καράβι που δε γυρίζει πια πίσω… Το γλαράκι που δε σ’ ακολουθεί πια…
Μα τώρα, τώρα
τα φύλλα που δε ζούνε πια έπεσαν από τα δέντρα της αγάπης, τα πήρε του
φθινοπώρου η αύρα… Τα πήρε μακριά…!
Τώρα πια,
θα γεμίσει όλα τα δέντρα με καινούργια φύλλα σε αποχρώσεις του πράσινου! Τώρα
πια, στην καρδιά σου θα μεγαλώσει το δέντρο της αγάπης!
Μαρία Σχίζα
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου