Μια μικρή, ή και λίγο πιο μεγάλη, ιστορία για δύο ροζ γραμμούλες… (It’s not an alien, it’s a baby…)

Οι ξένοι, κι οι ακόμα πιο ξένοι, λένε πως πρόκειται για εγωιστικό « θέλω» να διαιωνίσεις το είδος σου.

 Στην πράξη όμως, όταν το κρεβάτι του έρωτα, περνάει κι από το κρεβάτι του πόνου, ίσως αντί να χάνεις, κερδίζεις. Εκείνη την παλάμη, που ιδρώνει στην παλάμη σου, κρατώντας σου το χέρι, γιατί η αγωνία για ένα παιδάκι είναι ταυτόχρονη και για τους δύο.

Έτσι, οι ενέσεις, τα χάπια, και… το… ψυχολογικό « ηλεκτροσόκ» που αντέχει ένα ζευγάρι, είναι όντως για καλό.

Γιατί, όχι! Οι μελανιές στην κοιλιά σου, δε γίνονται για να ικανοποιηθεί ο « όποιος» εγωισμός. Γίνονται για να παραδώσεις στο πλάσμα που θα έρθει τον κόσμο, όπως τον νιώθει όποιος ερωτεύεται. Και φεύγουν με το πρώτο φαφούτικο γελάκι, που σας «σκάει» ο γενναίος μπέμπης, ή η power μπέμπα, αφού πήραν τη δύναμη της αγάπης από τους γονείς τους για να ζήσουν.

Μαρία Σχίζα