Το γελαστό κρεμμυδάκι…

Τ’ όνομά της ήταν Τζένη. Για την ακρίβεια, Ευγενία Κρεμιζάκη, ακριβώς όπως της  γιαγιάς της, που της είχε πει μια αστεία ιστορία γι’ αυτό.

Μια μέρα, λέει, καθώς περπατούσε πλάι σ’ ένα μανάβικο, ένα μωράκι, ακούγοντας να τη φωνάζουν, άρπαξε ένα κρεμμυδάκι-κρεμμυζάκι στη γλώσσα των μωρών, και της το έβαλε στη χούφτα της.

Εκείνη, γέλασε τόσο δυνατά φαίνεται, που από τότε στη γειτονιά, απέκτησε το παρατσούκλι «το γελαστό κρεμμυδάκι», κι όλοι έτσι τη φώναζαν.

Βλέπεις, απάλυνε την ψυχή και τον πόνο των γειτόνων της μ’ ένα χαμόγελο, ή, έναν καλό της λόγο, κι ας ήταν τα δικά της μάτια υγρά, μα τόσο φωτεινά, που δεν ήξερες αν κλαίνε, ή αν γελάνε.

Τα ίδια λαμπερά μάτια, είχε κι η εγγονή της, και ιδίως εκείνη τη μέρα, ήταν λες κι είχε παγιδευτεί μέσα τους όλο το φως των αστεριών.

Του είχε πει εδώ και καιρό, να της φυλάξει ένα ξύλινο μπαουλάκι με «τα πολυτιμότερα των κοσμημάτων της». Να το πάρει μαζί στα μεγάλα ταξίδια του και να το ανοίξει μόνο όταν φτάσει σ’ έναν προορισμό που αγαπά πολύ. Έτσι κι έγινε. Όταν λοιπόν εκείνος έφτασε σ’ ένα ρετρό  bistro στη Μονμάρτη κι άνοιξε το ξύλινο, σκαλιστό κουτί-μπιζουτιέρα, βρήκε μέσα όλα τα γράμματα που αυτός της είχε στείλει και βούρκωσε. Το επόμενο ταξίδι του, πριν από εκείνο της επιστροφής του στην Ελλάδα, ο Νικήτας το έκανε αποφασιστικά στη Ρώμη, απ’ όπου και αγόρασε ένα χρυσό αγαλματάκι- ομοίωμα του Αγίου Πέτρου, που πιστεύεται πως αν αγγίξεις το πόδι του, θα έχεις ευνοϊκή τύχη σ’ όλη σου τη ζωή. Σήμερα, το είχε στα χέρια της μαζί με το δαχτυλίδι της κυρίας Ρόζας, κειμήλιο, και μια αμήχανη πρόταση γάμου, που όμως ξεχείλιζε από την αγάπη και τη συντροφική του αφοσίωση.

Όταν συνήλθαν απ’ το συγκινητικό κλίμα της ιδιαίτερης αυτής στιγμής τους, η βραδιά εκείνη τέλειωσε με γέλια τρανταχτά, αφού αναρωτήθηκαν κι οι δυο τους, αν το παιδάκι τους, θα ντύνεται… «σαν κρεμμύδι»!!!!

Μαρία Σχίζα