Το άλλο μισό σου πορτοκάλι…

«Όταν σου λέω πορτοκάλι, να βγαίνεις»…

Να βγαίνεις… ανεξαρτήτως αποχρώσεως…

Σαν ουράνιο τόξο μετά τη βροχούλα, που δηλώνει πως ο Αύγουστος πήρε λίγο ζόρι, άφησε λίγο γούστο, κι ύστερα απ’ αυτόν, κάνουμε χαρές και λύπες μούστο… Γιατί η εποχή με τις παχιές αγελαδίτσες, που πολύ σοφά ο Θεούλης μας, δεν τις έκανε πετούμενα, ή που πέρασε ανεπιστρεπτί, ή που τυχαία δεν ήρθε, και έμειναν μύγες με ροζ μπικίνι και κυτταρίτιδα, που χωρίς γκρίνια, αυτήν την τελευταία, ίσως τη γλιτώναμε, και κάτι χρόνια πολλά, καλά, ιερά, γερά με τσαμπουκά, μαζί κι ευτυχισμένα, που πάντα χρειάζονται για βενζίνη του νου και για να ξεκινάει κάθε καλή ζωή, με το άλλο μισό σου πορτοκάλι δίπλα σου και κάθε Σεπτέμβρης, να σου μαθαίνει ό, τι έχεις να το σέβεσαι. Καλό απόγευμα!!! Σε περιμένω για tango, μέσα στη vodka…  

 Σ’ αγαπώ πολύ-πολύ,

Μαρία Σχίζα