Στην καρδιά ενός γλυκού φθινόπωρου…

Σήμερα, η μέρα είναι από εκείνες που νιώθεις σαν εκείνο το παιδάκι από τη γνωστή διαφήμιση αντιπυρετικού, που νιώθει little ninja και χορεύει πάνω στο πάπλωμα, με τη δροσερή κομπρεσούλα  στο μέτωπο.

 Είναι από τις μέρες που πλένεις τα χέρια σου με το σαπούνι της χαράς, τόσο για να τη μοιράσεις, όσο και για να τη μοιραστείς.

 Από τις μέρες που ξυπνάς και στο δρόμο σου συναντάς εκείνο το κορίτσι, που το είχες δει κάποτε στα όνειρά σου να σε περιμένει στο σταθμό ενός τραίνου, ή, εκείνο το αγόρι, με την κιθάρα στην πλάτη, που, έσκυψε λέει, και σου μάζεψε τα βιβλία…

 Από τις μέρες που νιώθεις, πως η ζωή βαρέθηκε να σου βάζει εμπόδια και να σου τα φέρνει όλα στραβά, ίσως γιατί κατάλαβε, πως για σένα, μια κατακόρυφος, μοιάζει παιχνιδάκι.

Μπορεί να είναι μια μέρα σαν όλες τις άλλες, αλλά είναι σίγουρα, μια πρώτης τάξεως ευκαιρία, να παίξεις drums,  ακόμα και χωρίς τη drums!!

 Σα μέρα ηλιόλουστη, στην καρδιά ενός γλυκού φθινόπωρου…

   Μαρία Σχίζα