Dance your heart out!!!

“Σ' αυτό το σύμπαν, η δημιουργία είναι ο μοναδικός τρόπος για να διατηρήσεις τη συνείδησή σου και να προσδιορίσεις τα γεγονότα. Το να δημιουργείς σημαίνει πως ζεις δυο φορές....”
Αλμπέρ Καμύ

Σήμερα κανονικά, θα ήθελα να ζωγραφίσω καρδούλες στα χεράκια σας…
Επειδή όμως έβρεξε και φοβάμαι μη σβηστούν, θα σας πω μια ιστορία, που, τη λες κι αληθινή, αν πιστεύεις στα θαύματα που κάνει το φεγγάρι όταν ασημίζει.
Εκείνη τη μέρα είχε ξημερώσει ένας ήλιος πεισματάρης, που, θες-δε θες σε κάνει αισιόδοξη να κάνεις βήματα και να νιώθεις την πόλη, όπως την αγαπάς. Το βράδυ, η Μελίνα θα χόρευε με τις μικρές της μαθητριούλες, το παραμύθι με τη νεράιδα του δάσους, όπως χορευτικά το είχαν αυτοσχεδιάσει. Τα είχε σκεφθεί όλα στην εντέλεια, εκτός από ένα: Τα κοστούμια των κοριτσιών ήταν έτοιμα, άλλωστε δεν ήταν και πολλά, λίγες μαθήτριες είχε και εδώ που τα λέμε, τις αγαπούσε τόσο, που, γι’ αυτές, θα έκανε τα πάντα. Όμως…, όμως εκείνη τι θα φορούσε;
Τη λύση έδωσε η αδελφή της Βάλια, που, πριν από λίγες μέρες, είχε παραλάβει στο καθαριστήριο ένα φόρεμα για φύλαξη. Το φουστάνι της θύμισε τρομερά μια κούκλα της Μελίνας, που ήταν δώρο της γιαγιάς τους της Κατερίνας, όταν γύρισε από Αυστραλία, γι’ αυτό και της είχαν δώσει τ’ όνομά της. Είχε ακριβώς το ίδιο χρώμα και το ίδιο ύφασμα, με τη δαντέλα στο γιακά, και τα ραμμένα φούξια τριανταφυλλάκια στις άκρες του.
Της έφτιαξε ένα ολόιδιο, και δεν της είπε τίποτα, μέχρι εκείνο το… «κρίσιμο» απόγευμα, που η Μελίνα ανοίγοντας τη ντουλάπα της, βρήκε το καινούργιο της φόρεμα να « φιγουράρει» πρώτο-πρώτο…
Αν τα δάκρυα συγκίνησης είχαν χρώμα, θα έμοιαζαν με τα φούξια τριανταφυλλάκια του φορέματος, ή με κατακόκκινα διαμαντένια πετράδια, κατευθείαν απ’ την καρδιά της.
Την ησυχία αλλά και την ένταση της στιγμής, διέκοψε ο γιος της Βάλιας, που μπήκε σα «σίφουνας» στο δωμάτιο:
-Θεία είσαι η καλύτερη!
Με θες για καβαλιέρο;
Και την έκανε να ξεσπάσει σε γέλια τόσα, που κόντεψε να ξεχαστεί, και, να φύγει για την εκδήλωση, με μωβ πιτζάμες και παντόφλες-«λαγουδάκια»!!!
Μαρία Σχίζα