Πίστευε πάντα πως η
ζωή είναι ένα λουλούδι και η αγάπη το μέλι του.
Μας έμαθε
ν’ αγαπάμε το χρόνο και να περνάμε μ’ ενθουσιασμό κάθε πεντάλεπτο.
Κάθε βήμα, έλεγε , σε πάει λίγο πιο μπροστά.
Τα μάτια της, πάντα γελαστά, ίδια ουρανοί από
σοκολάτα, σε έκαναν να νιώθεις κι εσύ λίγο πιο φωτεινός, λίγο πιο τρυφερός,
λίγο πιο δυνατός, λίγο πιο καλός.
Μέσα από τα γράμματα και τα βήματα, μάθαμε
ότι το πραγματικό νόημα στη ζωή, κρύβεται στην ευαισθησία, την αλληλεγγύη. Τον
πολιτισμό της καρδιάς μας. Και στον τρόπο που αυτός εκφράζεται από τις
ανθρώπινες δυνάμεις.
Μαρία Σχίζα
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου