Με μια βάρκα στ’ όνειρο…

Ευχόταν να ένιωθε πάλι ένα μικρό κορίτσι, χωρίς το βάρος αυτού του κόσμου στα χέρια της, να της βαραίνει τους ώμους. Η αίθουσα ήταν γεμάτη κόσμο που περίμενε για το casting.

  Η Βίκυ νοστάλγησε τα παιδικά της χρόνια και το βλέμμα της έγινε υγρό κι έτρεξε μέχρι που της ζήτησαν να παρουσιάσει τον αυτοσχεδιασμό της πάνω στο έργο για τη μετανάστευση. Κι εκείνη, γονάτισε και είπε:

«Θέλω να φύγω πια από’ δω…

Θέλω να φύγω πέρα…

Σε κάποιον τόπο αγνώριστο και νέο,

Θέλω να γίνω μια χρυσή σκόνη μες στον αιθέρα,

Απλό στοιχείο, ελεύθερο, γενναίο…».

Πήρε το ρόλο και χάρηκε πολύ γιατί η ταινία θα έκανε γυρίσματα στα μέρη που μεγάλωσε, στο Αιγαίο.  Τώρα το ξέρει: Τα πάντα είναι δυνατά, αρκεί να πιστεύεις σ’ αυτά που κρύβεις μέσα σου.

Μαρία Σχίζα