Η γλύκα του « είναι»…

Ο Φάνης είχε δει τη Μαρίνα, μ’ εκείνο το μπλουζάκι με τον Tweety, που φορούσε μέσα απ’ την ιατρική ποδιά. Από εκείνο το απόγευμα δε θυμόταν τίποτα, μόνο τη Μαρίνα να τραγουδάει «τσίμπι-τσίμπι το λεπτό,

Το λεπτό το τραγανό»…

  Η Μαρίνα είχε γίνει γιατρός, γιατί η γιαγιά της, της είχε διαβάσει για το βίο της Αγίας Μαρίνας, που ήταν προστάτιδα των καχεκτικών παιδιών.

 Ο Φάνης θυμάται μόνο, ότι, όταν ξύπνησε, βρήκε στο μαξιλάρι του, ένα φορτηγάκι κι ένα παραμύθι μ’ έναν κλόουν που έπαιζε με τα φρούτα.

Στη λευκή σελίδα του βιβλίου, υπήρχαν τα καλλιγραφικά γράμματα που έλεγαν: « Υπάρχουν κάποια παιδιά που γεννιούνται πιο γλυκά από τα άλλα. Αυτά, τα αγαπάμε λίγο περισσότερο… Δεν έχουν ανάγκη τη ζάχαρη για να γλυκάνουν.

Γι’ αυτό, ΜΗ ΦΟΒΑΣΑΙ ΤΙΠΟΤΑ…

Μαρίνα.».

Ο μικρός θυμήθηκε την παλιά διαφήμιση με τα κουταβάκια και τη σοκολάτα.

  Ναιαιαι!!!! Αυτός δεν είχε ανάγκη τη σοκολάτα. Ήταν ένα πολύ γλυκό αγοράκι από μόνος του.

   Ενθουσιάστηκε.

       Πήρε το περιοδικό με το Donald. Θα πήγαινε στη Μαρίνα να το διαβάσουν μαζί. Θα της χάριζε και το λούτρινο αρκουδάκι του, για να το φροντίζει.

Ήταν σίγουρος πια, πως θα το άφηνε σε «καλά χέρια».

  

        Μαρία Σχίζα