Και να μη
χρειάζονται Διεθνείς Ημέρες για τα αυτονόητα.
Κι εγώ που
διάβασα πως σήμερα είναι Κυριακή και Διεθνής Ημέρα Μη Βίας, θα ήθελα να σου πω
να βλέπεις την κάθε μέρα σα να είναι Κυριακή και γιορτή και να μην αγγίζεις τη
βία, ούτε καν στα όριά της.
Γιατί ο
πολιτισμός είναι το νερό αυτού του κόσμου και η παιδεία ξεπλένει τους ανθρώπους
από τη μαζική κουλτούρα του εγωκεντρισμού που δημιουργεί εστίες βίας. Τους
απαλλάσσει από φαινόμενα ναρκισσισμού( π.χ. μονάδα μέτρησης ναρκισσισμού: n=selfie/ h.).
Το
παράδειγμα της παρένθεσης αρχικά σε κάνει να γελάς, στην πραγματικότητα όμως,
οδηγεί την κοινωνία, σε μια μηχανική αντίληψη της καθημερινότητας.
Αυτό
μπορεί να αλλάξει, μόνο αν αρχίσουμε να εξασκούμε δημιουργικά ό,τι μας έχει
δώσει η φύση σε «ευκολία», που είθισται να αποκαλείται ταλέντο.
Αυτό
σημαίνει να υπάρχει δράση από όλους για όλους κι όχι ο καθένας από μόνος του,
αλλά ο καθένας στον τομέα του. Ιδανικά λοιπόν, το «εμείς» που θα χτιστεί, θα
χτιστεί με τέτοια θεμέλια, ώστε η βία να μην έχει πέρασμα.
Θα
λειτουργούν όλα σα μια δικιά μας μουσική που μέσα της, η οργή δεν έχει χώρο.
Δεν ξέρω
αν αρκεί ένα κείμενο για όλα αυτά, ούτε μπορώ να πω με τι τρόπο ακριβώς θα γεμίσουμε
τον κόσμο αγάπη. Το μόνο που ξέρω είναι ότι η ζωή χωρίς αυτή, θα είναι τουλάχιστον
βαρετή.
Γι’ αυτό,
αν είναι κάτι να ειπωθεί δυνατά, ας είναι το Σ’ ΑΓΑΠΩ.
Μαρία Σχίζα
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου