Μια φορά κι όσους καιρούς
θες, τότε που ένιωθες πιο πολύ
παιδάκι, ρομαντικά, όπως θέλεις πες το,
ερχότανε στον ύπνο σου καμιά φορά η
μαγική νεράιδα κι έλεγε προσευχές… Ήρθε και τώρα. Κάθισε μαζί σου στο
παρκάκι με την παιδική χαρά, απέναντι
από το σπίτι σου. Μοιραστήκατε ιστορίες για ερωτευμένους, χαρούμενους,
παραμυθάδες, λυπημένους, στιγμές ανθρώπινες.
Κι όλος ο
κόσμος μίκρυνε ευθύς και χώρεσε το γέλιο και το δάκρυ στα φιλιά της
ελπίδας και του γελαστού γαλαζοφέγγαρου, που μιλά στους τρυποκάρυδους για σένα, για μένα, για όλους!!!! Κάποιος που αγαπάει κι
αγαπιέται, στην απλότητά του και στην ιαχή ενός άηχου ως τότε
όπλου… Γιατί έτσι είμαι κι έτσι είσαι…
Χωρίς φόβο και χωρίς πάθος,
Μαρία Σχίζα
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου