Η Έλλη γνώρισε το
Δημήτρη τυχαία στην καλύτερη βόλτα της ζωής της. Μετά από δυο χρόνια ξανάκαναν
την ίδια βόλτα μαζί κι έλεγαν τα νέα τους, τα «πικρά» και τα «γλυκά» της ζωής τους
όπως ακριβώς στο θεατρικό έργο «κάθε χρόνο ίδια μέρα» και μετά δώσαν ένα
υπέροχο φιλί που έσβησε κάθε πόνο, αλλά όχι την αγάπη τους, που περνούσε πέρα
και πάνω από τα «εμπόδια» της ρουτίνας μας.
Μαρία Σχίζα
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου