...Μια φορά και έναν καιρό
ήταν ένας μάγος,ο μάγος Λούνης αρχηγός του χωριού των πρασινολούνηδων... Οι
πρασινολούνηδες ήταν μικρά χαριτωμένα ζωάκια που τρύπωναν απο τις βρύσες και
τις υδρορροές των σπιτιών και κρατούσαν συντροφιά σε όλα τα παιδιά κατα τη
διάρκεια του ύπνου τους διώχνοντας μακριά τα κακά όνειρα και τους πειραχτήριδες
εφιάλτες. Φρόντιζαν δε να τους φτιάχνουν όμορφες ιστορίες για να χαμογελούν...
Γιατί όταν ένα παιδί χαμογελά είναι σα να ανάβει ο ουρανός όλα του τ'αστέρια
για να φωτίσει τη πιο μικρή γωνίτσα πάνω στη γη... Γιατί ο ήλιος λάμπει πιο
πολύ μέσα απο την αγκαλιά ενός παιδιού και η βροχή έχει γεύση τσιχλόφουσκας...
Τα παιδιά ξέρουν να κάνουν τα παραμύθια αληθινά και εμάς τους μεγάλους να
παλεύουμε τους δράκους χωρίς φόβο... Ξέρουν να αγαπούν,να συγχωρούν,να
πιστεύουν βλέπουν το πιο όμορφο εαυτό μας ακόμα και όταν εμείς τον έχουμε
χάσει... Μοιράζονται χωρίς διακρίσεις και στο βλέμμα τους υπάρχει ελπίδα ακόμα
κ στην άκρη του χαμού... Είναι αυτοί οι μικροί ήρωες που μας κρατούν το χέρι
τόσο σφιχτά κρατώντας τη ψυχή μας... Αυτοί στο χάδι των οποίων τρυπώνει το καλό
που έχουμε μέσα μας... Αυτοί που ξέρουν να διεκδικούν τη ζωή αλύγιστα κάθε μέρα
και δίνουν και σε εμάς μια ηλιαχτίδα για να μας ζεσταίνει με κάθε τους
"παω ολυ" ( σ'αγαπώ πολύ)...
Λένια
Κουτέρη
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου