Σαν παραμυθένια πολιτεία...

«Σχέση στοργής»

Όταν έχουμε μια σχέση κυρίως όσον αφορά τις οικογενειακές πρέπει πάντα εντός εισαγωγικών το «πρέπει» να βλέπουμε τις υποχωρήσεις (μας) σαν ένα δικαίωμα που έχει ο «άλλος» να εκφράσει τα πραγματικά του «θέλω» και τις αναζητήσεις του. Αυτό «πρέπει» να το μεταλαμπαδεύουμε και στα μικρά παιδιά μέσα από ιστορίες για να καλλιεργήσουν χαρακτήρα με καλούς τρόπους μέσα από παραδείγματα. Π.χ. τρόποι για να γίνετε μικρές πριγκίπισσες (για κορίτσια) ή τρόποι για να γίνετε μικροί ιππότες (για αγόρια)

Μαρία Σχίζα

Η σοφίτα

Μαρία Σχιζα 

«Ο δρόμος που γίνεται δύναμη»

-         Φοβάμαι, είπε η Λώρα

-         Μη φοβηθείς, θα είμαι πάντα ΔΊΠΛΑ ΣΟΥ. Αυτό της είπε ο Βίκτωρας φεύγοντας για τη δύσκολη ανταπόκριση. Όταν γύρισε, πήγαν μαζί για πολύ καιρό διακοπές στο αγαπημένο τους νησάκι, τη Θήρα κι εκεί, απ’ τη Μαριάννα και το Ζήνωνα, που κράτησαν το φαρμακείο του κυρίου Richard μαζί με τον όρκο του Ιπποκράτη, μάθανε ίσως το πιο χαρμόσυνο νέο της ζωής τους. Η Σάμμυ θα ερχόταν σ’ εφτά μήνες στη ζωή γιατί η Λώρα ήταν ήδη δύο μηνών έγκυος.

Μαρία Σχίζα

«Βόλτα»

Η Έλλη γνώρισε το Δημήτρη τυχαία στην καλύτερη βόλτα της ζωής της. Μετά από δυο χρόνια ξανάκαναν την ίδια βόλτα μαζί κι έλεγαν τα νέα τους, τα «πικρά» και τα «γλυκά» της ζωής τους όπως ακριβώς στο θεατρικό έργο «κάθε χρόνο ίδια μέρα» και μετά δώσαν ένα υπέροχο φιλί που έσβησε κάθε πόνο, αλλά όχι την αγάπη τους, που περνούσε πέρα και πάνω από τα «εμπόδια» της ρουτίνας μας.

Μαρία Σχίζα

«Προσευχούλα»

«Το μάθημα να τελειώσει έτσι καλά κι αυτή τη μέρα. Αμήν.»

Αυτή ήταν η μεσημεριανή προσευχή που έλεγε η Βάσω με τους μαθητές της στο νηπιαγωγείο κάθε μεσημέρι. Μετά τα παιδάκια πήγαιναν για μεσημεριανό φαγητό και ύπνο με γλυκά νανουρίσματα και παραμύθια όπως το «Πρίγκιπας και φτωχός» και το «Χωρίς Οικογένεια» και δημώδη άσματα που ήταν πραγματικά «βάλσαμο» για την ψυχούλα και τη διάπλαση από τα μικρά αυτά αγγελουδάκια.

Μαρία Σχίζα