ΕΠΑΝΑΣΤΑΤΡΙΑ ΑΝΟΙΞΗ

Κάποτε, ζούσαμε με το παραμύθι

μιας επαναστάτριας πριγκίπισσας.

Δεν την είδαμε ποτέ, ήταν ακριβοθώρητη

στην εξορία, όπου είχε το βασίλειό της

μέσα στο τροπικό δάσος

των παραπλανημένων προορισμών.

Τα ήσυχα πρωινά ακούγαμε τα χτύπημα

απ’ τα βαθιά τατουάζ που χάραζε

σε σχήμα καρδιάς με βέλος

στα ετοιμοθάνατα δέντρα.

Κάποιες στιγμές, η φευγαλέα παρουσία της

αναλαμπή φωτός στο δρόμο μας

-αμυδρή εικόνα από χρυσαφένια χρώματα

μ’ ένα λοφίο παγωνιού για στέμμα.

Τελικά, σκορπίσαμε τις στάχτες των προγόνων μας

ανάμεσα στα λούπινα και τους ασφόδελους

για να ανθίσουν και πάλι τα κλωνάρια

τον Μάιο.

Στη συνέχεια φύγαμε.

Δεν ακούσαμε ξανά για εκείνη

για χρόνια, αλλά πιστεύω ότι είναι ακόμα εκεί

συνεχίζοντας την επανάστασή της

και ευγνωμονώντας κάθε Μάιο

εμάς, τους ανθρώπους.

Βασιλική Δραγούνη