«Think green»

Η φύση μας έχει προικίσει με κοσμήματα πρασίνου τα οποία είναι άδικο να καταστρέφονται είτε από αμέλεια είτε από συνειδητοποιημένους δράστες που δε σέβονται την ανθρώπινη χαρά να γιορτάζεις μαζί με την ελπίδα και τον πνεύμονα πρασίνου.

Μαρία Σχίζα

«Το πρωί με ξυπνάς με φιλιά»

Το αυτοκίνητό μου σταμάτησε όταν το ραδιόφωνό του, έπαιξε ένα κομμάτι των Porcupine Tree ,το Trains. Χάζεψα λίγο το γύρω γύρω τοπίο και πρόσεξα πολύ κάτι υπέροχα μωβ λουλουδάκια που χόρευαν στο πράσινο. Ήταν όμορφα. Σαν εσένα όταν γελάς κι όταν μου δίνεις το φιλί σου.

Μαρία Σχίζα

«Θέατρο»

Το θέατρο είναι ανάσα και ζωή. Χθες ήταν εκπαιδευτική γιορτή για το θέατρο. Υπάρχουν πολλά είδη θεάτρου, κωμωδία, τραγωδία, ιλαροτραγωδία, θέατρο δρόμου, θέατρο stand up comedy, ιαπωνικό θέατρο, που είναι ένα θέατρο βασισμένο στις πολεμικές τέχνες. Γενικότερα το θέατρο βασίζεται στην υπόκριση που είναι η παράσταση λόγου.

Μαρία Σχίζα

«Η σημασία της φιλίας στη ζωή ενός ανθρώπου»

Σ’ έχω κλείσει στο πιο τρυφερό κουτάκι του μυαλού μου γιατί η σχέση μας είναι αμφίδρομο παιχνίδι, με συμπαίκτες τα πιο αγαπημένα μας πρόσωπα και τις πληγές εκείνες που είναι μπουμπουκάκια που όλο ανθίζουν. Είσαι ο καλύτερός μου φίλος.

Μαρία Σχίζα

«Φύσηξε…»

Της τούρτας τα κεράκια φύσηξέ τα σα γιορτή και σα θύμηση σαν έρωτα που δεν τελειώνει σα γλύκα και σαν… αλευράκι  σε επανάσταση!!!

Μαρία Σχίζα

ΕΠΑΝΑΣΤΑΤΡΙΑ ΑΝΟΙΞΗ

Κάποτε, ζούσαμε με το παραμύθι

μιας επαναστάτριας πριγκίπισσας.

Δεν την είδαμε ποτέ, ήταν ακριβοθώρητη

στην εξορία, όπου είχε το βασίλειό της

μέσα στο τροπικό δάσος

των παραπλανημένων προορισμών.

Τα ήσυχα πρωινά ακούγαμε τα χτύπημα

απ’ τα βαθιά τατουάζ που χάραζε

σε σχήμα καρδιάς με βέλος

στα ετοιμοθάνατα δέντρα.

Κάποιες στιγμές, η φευγαλέα παρουσία της

αναλαμπή φωτός στο δρόμο μας

-αμυδρή εικόνα από χρυσαφένια χρώματα

μ’ ένα λοφίο παγωνιού για στέμμα.

Τελικά, σκορπίσαμε τις στάχτες των προγόνων μας

ανάμεσα στα λούπινα και τους ασφόδελους

για να ανθίσουν και πάλι τα κλωνάρια

τον Μάιο.

Στη συνέχεια φύγαμε.

Δεν ακούσαμε ξανά για εκείνη

για χρόνια, αλλά πιστεύω ότι είναι ακόμα εκεί

συνεχίζοντας την επανάστασή της

και ευγνωμονώντας κάθε Μάιο

εμάς, τους ανθρώπους.

Βασιλική Δραγούνη