Ήταν μια φορά κι έναν καιρό, ένας όμορφος δρόμος που λεγόταν «ζωή».
Κι είχε πολλά-πολλά δώρα, σαν μεγάλο κουτί, κι ο καθένας
συμπλήρωνε, κάθε φορά μ’ ό,τι μπορούσε να νιώθει. Κι ο Αϊ-Βασίλης διάβαζε κι
όλο χαμογελούσε, όπως χαμογελάνε τα παιδιά, όταν είναι ευχαριστημένα και ονειρεύονται.
Μαρία
Σχίζα
